Dag negentig

Zoals ik al verwacht had werd ik vanmorgen ruimschoots voor de wekker wakker. Ik stond op, deed mijn dingetjes en pakte daarna ook de spullen in waarmee ik die dingetjes doe. Mijn kamer was volledig leeg, klaar om verhuurd te worden op de dag dat ik terug kom.
Omdat ik met het eten precies had uitgemikt dat ik vandaag weg zou gaan en niets over zou houden, heb ik lekker ontbeten in het restaurant en heb Johannes de kok een lunchpakketje laten maken. Altijd lekker voor onderweg!

Om kwart over 10 kwam Marius (mijn ouders en pas kennen hem wel) voor mijn transfer. Gelukkig ging er vandaag een gast weer naar huis (had mijn vakantie er wel op aangepast) en dus kon ik gewoon mee rijden. Scheelt toch een boel geld!

Met de Audi scheurden we over de bakkerspas alsof het een asfaltweg was. Het was duidelijk te merken dat hij in zijn vrije tijd rally coureur is want na 25 minuten waren we aan de andere kant, terwijl dit met de Landrover meestal zo’n 40 minuten kost!
We reden door en stopten slechts één keer om verse wildebees biltong te halen. Dit is gedroogd vlees van gnoe in hele kleine stukjes gehakt zodat het een lekkere snack is voor onderweg.

Tegen één uur kwam ik aan en zei Marius gedag. Hij wees me de weg waar ik heen moest en vertrok. Ik kwam in een hal terecht en wist niet meer waar ik heen moest. Direct kwam er een man naar me toe, vroeg waar ik heen moest en liep met me mee. We stapten de lift in, liepen verder, gangetje in, gangetje uit en daarna wees hij me op de bordjes die ik verder moest volgen. Uiteraard vroeg hij me om fooi, wat hier blijkbaar onbeschaamd gevraagd wordt en dus gaf ik hem 5 Rand.
Ik volgde de bordjes en kwam bij de check-in balies. Ik wist al waar ik heen moest, maar weer kwam er een man naar me toe. Hij hielp me met de bagage, wachtte op me tot ik had ingecheckt en liep met me mee naar de controle. Ook hij vroeg daarna een tip en ook hem kon ik verblijden met een gulle 40 gent.

Ik was ruim op tijd klaar voor vertrek. Ik ging in een internet café zitten om even een mail te sturen dat ik al op het vliegveld was en ben even op msn gegaan, maar dat half uur was snel voorbij en zonder waarschuwing viel het internet uit. Dus ben ik maar even de winkeltjes afgelopen om de tijd te doden.

Het instappen ging behoorlijk snel en het vliegtuig was tegen alle verwachting in best prima! Grote lederen stoelen, nog best wat beenruimte en zelfs een gratis snoepje achteraf! Één van de stewardessen heette ‘Anoesjka’ wel grappig maar ik vind ‘Anouschka’ toch leuker!
De vlucht duurde zoals verwacht precies 2 uur en om half 6 gingen we over het water om te gaan landen. De landingsbaan is echt vlak langs de zee dus dat is wel een spannend gezicht.
Anoesjka waarschuwde me nog even toen we op 10.000 voet hoog zaten zodat ik kon zien van hoe hoog ik de skydive ga maken volgende week en ik moet toegeven, het zag er behoorlijk hoog uit!

Er was geen slurf om het vliegtuig uit te stappen maar daarvoor in de plaats werden we opgehaald met een bus van wel 5 meter breed! Tijdens dat ik stond te wachten (uiteraard was ik als één van de laatste uit het toestel en paste dus niet meer in de eerste bus) zag ik een grote groep mensen aanlopen die het vliegtuig in gingen met plastic zakken: de schoonmaakploeg!
Maar liefst 15 man sterk liep door het vliegtuig heen en kwamen er nog geen 5 minuten later aan de andere kant weer uit. Super efficiënt, moeten ze in Nederland ook doen, dat zal een hoop vertragingen schelen!

Ik hoefde maar 2 minuten op mijn koffer te wachten en in 3 minuten had iedereen zijn bagage, zo snel heb ik het nog nooit gezien! Vreemd dat de maatschappij ‘one time’ heet, want ik zal zo nog een keer boeken bij hun…
Toen ik naar buiten liep werd ik al opgewacht door een vrouw van de car hire, ze sprak Duits dus dat is wel makkelijk communiceren. Kan ik dat ook meteen oefenen voor als ik terug kom…
Ze bracht me naar de auto, een Opel Corsa. Ik had echt een oude barrel verwacht, maar het was echt een top wagentje met airco, radio, alles er op en er aan. Best een relaxt bakkie!

Met volle moed en een kaart in de hand stapte ik in en ging op pad. Aan het begin had ik echt het gevoel dat ik precies de goede kant op ging maar op gegeven moment kwam ik er achter dat er echt geen hout van klopte. Ik stapte uit om te weg te vragen, uiteraard bij een klein zelfstandig winkeltje van een (ik denk Indonesisch) gezin die me nog aardig de weg konden wijzen. Ik ging die kant op, maar er klopte niets van, weer stoppen, weer de weg vragen en zo stukje bij beetje dichterbij.

Het mooie aan Zuid Afrika is dat plaatsen meerdere namen hebben en dat op sommige afslagen niet staat welke straat erna komt (linksaf voor N7 naar Melkbosstrand) en dus bleef ik maar rondjes rijden rond de plek waar het ongeveer moest zijn. Ik ben denk ik in totaal wel 5 keer de weg gaan vragen en ik was bijna de wanhoop nabij. Nog één keer stoppen bij een benzinepomp en anders slaap ik in de auto dacht ik. Natuurlijk zou ik dat niet gedaan hebben, maar ik was al wel moe na ruim 3 uur rondrijden en de weg zoeken!

Een Afrikaanse vrouw stond in de rij en hoorde mij de weg vragen. Ze vroeg om een telefoonboek, belde het nummer van The Beach Villa Guest House en vroeg ze de weg. Zij woonde in de buurt en dus stapte ze in de auto en reed ze er heen. Ik hoefde haar alleen maar te volgen. We gingen door smalle straatjes waarvan ik echt zeker wist dat ik dit nooit van mijn leven gevonden zou hebben in het donker maar na 5 minuten stonden we voor de deur. Ik bedankte de vrouw uiteraard van harte, ze had me echt goed geholpen! Direct liep ik naar de ingang en belde aan. Ik werd binnen gelaten en checkte in. Het meisje van de office liet me als eerste het restaurant zien waar ik morgen ochtend ontbijt heb. Echt super mooi en volgens mij een ontzettend gaaf uitzicht. Vanuit het restaurant hoor je de golven van de zee wild over het strand razen en de geur van zout en vis deinst heerlijk door de lucht.

We liepen door en ze liet mijn kamer zien. Wat een prachtige kamer heb ik voor de komende dagen zeg! Een behoorlijk grote kamer met een tweepersoons bed, tv, minibar, salontafel en rond mijn bed een omheining van bamboe en doeken als een soort hemelbed. De badkamer is volledig betegeld met een enorm groot bad waar ik morgen zeker heerlijk in ga liggen.

Ik liep nog even naar buiten en zag het zwembad, de tuin en de zee op slechts enkele meters van mijn kamer. Ook als ik hier op bed lig hoor ik de zee wat een heerlijke rust geeft. Hoe vaak ik het waardje ‘wauw’ hardop heb gezegd weet ik niet, maar het zal denk ik wel meer dan 100 keer geweest zijn.

Nu lig ik hier op mijn lekkere zachte bed met een warm kopje thee. Ik bedenk me dat ik helemaal niet gedineerd heb maar dat maakt me niet uit. Ik heb geen honger, misschien door de spanning of door het eindeloos rondrijden.
Ik weet zeker, zonder die vrouw bij de benzinepomp had het echt nog uren geduurd tot ik het had gevonden. Ik ga nu lekker slapen, het is 10 uur. Morgen om 8 uur staat het ontbijt voor me klaar en dan ga ik de boel hier verkennen. Onderweg heb ik al een boel gezellige restaurants, barretjes, cafés en meer gezien, dus dat gaat helemaal goed komen! Zoals al gedacht is er geen internet op deze kamer, maar ik las al iets over een internet café in de buurt. Jullie zullen in ieder geval snel weer wat van me horen.

Groetjes. slaap lekker en tot morgen!

Pat