Dag honderdéénenvijftig tot honderddrieënvijftig

Na enkele dagen van rust toch weer een berichtje van mijn kant af. De laatste paar dagen ben ik veel bezig geweest; de normale tijden werken en daarbij tijdens de vrije uurtjes ook nog het één en ander doen. Zo begon eergister met het inchecken van nieuwe gasten. Één grote familie die samen op reis gingen voor het 50 jarig huwelijk van de opa&oma. Met een grote bus kwamen ze allemaal tegelijk binnen. Eerst eten, een praatje (speech) houden en dan richting chalet. Een veeleisende familie, er moest een boel geregeld worden (op zondag) wat normaal gesproken niet kan maar het merendeel is gelukkig wel gelukt.

Het gezin waarmee ik de afgelopen dagen veel heb opgetrokken ging verder met hun doorreis. Ik kreeg van hun nog het aller beste compliment ooit: sinds ze met mij contact hadden veranderde hun bezoek in de beste vakantie ooit en Kololo moest zich goed bewust zijn van hoe belangrijk ik voor het bedrijf ben. Nou, zoveel lof had ik nooit verwacht maar van een oud hotello hoor je dit soort feedback uiteraard erg graag!

In de avond was de ‘grote’ familie de enige groep van Kololo waardoor we een buffet hadden geregeld. Eigenlijk hadden we potjekos met mopanie wormen willen maken als verwelkoming in Zuid Afrika maar helaas konden we daar niet aankomen en werd het gewoon kip.

Gelukkig is het niet al te laat geworden want de volgende dag had ik weer ochtenddienst. De laatste week hier is elke dag om en om, dus de dag daarna weer avond uiteraard. Veel gewerkt maar om een uur kon ik alweer stoppen. Er moest iemand mee naar het dorp voor de boodschappen en dus offerde ik mezelf wel op. Zelf had ik nauwelijks iets nodig omdat ik alle spullen nu aan het opmaken ben. Als een echte Bosmann let je immers op de inkopies. Toch kwamen we met de auto vol terug, volledig volgeladen met eten voor het restaurant.

Direct aan het einde van de middag toen we terug kwamen werd er een Kololo gamedrive georganiseerd. Alle drives wilden ze graag met zijn allen tegelijk doen maar dat paste nooit in één auto dus hebben we voor de dagen dat ze hier zijn een tweede auto moeten huren. Geen tijd om de tassen op te bergen maar direct in één van de wagens gestapt om als gids en tolk te figureren. Op de trouwberg nog een drankje gedronken tijdens zonsondergang en daarna in het donker (en de kou) rechtstreeks naar het restaurant. Onderweg schoot er nog iets door de bomen heen en met behulp van een zaklamp was een kleine bushbaby te zien. Een klein aapje dat je alleen in de nacht zal zien.

Deze avond was het restaurant gewoon weer á la carte maar ik hoefde lekker niet te werken. Lekker de TV aan, de ene natuur documentaire na de andere om vervolgens in een korte maar diepe slaap te verzinken.

Dinsdag was voor mij alweer aangebroken om zes uur. Niet dat ik hoefde te werken maar ik was gewoon wakker. Dat zal je me thuis nooit zien doen maar hier gaat het als vanzelf. Maar goed ook want een kwartier later werd er op mijn deur geklopt. De familie ging naar Welgevonden en het was ze wel erg goed bevallen zo’n tolk en dus kon ik mezelf snel omkleden om mee te gaan het natuurpark in.

Al erg snel waren we een mannetjes leeuw op het spoor doordat we ons gingen verspreiden met de twee auto’s. Snel kijken maar hij lag ver in het gras, niet echt goed zicht dus. Ik merk toch wel dat ik behoorlijk verwend begin te raken, vijf maanden terug zal dit al helemaal super zijn geweest maar ik heb al zo veel meegemaakt dat alleen de close-ups nog echt spannend zijn. I know, het klinkt vreemd maar toch is het echt zo.

Even verderop stond een groepje neushoorns. Opvallend was dat er een heleboel moeders met kindjes waren, in totaal wel een stuk of 12 over het veld verspreid. Enkelen stonden wel erg dichtbij, zo dicht was ik nog nooit geweest dus dat was wel heel erg leuk!

Tijdens het zoeken rende er nog een jakhals over de weg, zagen we enorm veel bokken zoals onder andere rode hartebeesten en waterbokken. Toen we bijna terug bij de gate waren zagen we plotseling nog een jonge mannetjes leeuw op een steen liggen zonnen. Hier konden we gemakkelijk naartoe rijden om vanaf minder dan 5 meter afstand er naar te kijken. Deze momenten blijven nog steeds bijzonder en was een geweldige afsluiter van wat waarschijnlijk mijn laatste game drive hier in Zuid Afrika zal zijn.

Na twee uur was het weer uit met de vrije tijd en aan het werk in de office. Dit tot slechts een uur of vijf en daarna was meteen mijn werkdag over. De gezellige familie hield vanavond een braai bij hun eigen chalet. Alleen even de spullen daar heen brengen dus en de rest van de avond vrij. Dat kwam goed uit want vanavond hebben we ons afscheid ‘gevierd’ bij Richard en Elize thuis. Iedereen nam wat lekkers mee; appeltaart, koeksisters (traditioneel Zuid Afrikaanse lekkernij, soort van kleine gekrulde oliebol) en schuimpjes. Uiteraard in de vorm van wilde dieren.

Morgen heb ik dus weer ochtend dienst. Daarna begin ik met het inpakken van de tassen, uitzoeken wat blijft en mee kan. Ik heb echt enorm zin om weer naar huis te gaan en dat moment komt steeds dichterbij. Nog twee dagen werken, dan gaan we naar Pretoria voor een nachtje. De stad verkennen, van de geschiedenis leren met name over de apartheid en uiteraard genieten van de echte beschaafde wereld….