Dag negenendertig

Vanmorgen viel het vroeg opstaan weer een beetje tegen. Ik had wel genoeg geslapen maar ik wilde maar niet wakker worden. Gelukkig is het wel gelukt en stond ik om half 8 klaar bij de office.
Ik heb even de PSP van een groepsgenoot nagekeken en de feedback van anderen op die van mij verwerkt. Daarna heb ik hem officieel ingeleverd bij de docent. Volgens mij zit het wel goed.

Ook nog een fax gestuurd naar het 2e hotel in Kaapstad, the sweet lime guesthouse, met mijn gegevens dat ik definitief kom. Via e-mail vonden ze blijkbaar niet genoeg.
Op gegeven moment viel even de stroom uit en dan gaat de generator in werking. Na een minuut schakelde hij weer terug maar er kwam opeens te veel stroom uit het stopcontact en dus werd de accu voor de PC opgeblazen. Die accu is er voor dat de pc aan blijft staan als de stroom uitvalt maar als hij niet werkt dan gebeurt het alsnog. Snel dus even vervangen.

Om 9 uur gingen de enige twee gasten naar Vaalwater voor een Vaalwater tour. Omdat het echt super rustig is als zij ook weg zijn mocht ik mee. Eerst naar de grote curio shop geweest die ik zo onderhand al wel ken en daarna naar de spar en de andere souvenirwinkel. Ze nodigden ons uit op een kopje koffie en dat sla ik natuurlijk niet af!

Ik heb toen bij de spar een zakje marshmallows gekocht. Vanavond hebben we misschien een klein feestje bij de staff quarter. Waarschijnlijk gaat dit verschoven worden naar morgen omdat er dan geen gasten zijn en we dan allemaal vroeg klaar zijn met werken, dan kunnen we ook een braai houden. Voor vanavond waarschijnlijk alleen gezellig kletsen dus, ook leuk.

Maar als laatste in Vaalwater zijn we nog op township tour geweest. Je gaat dus naar de sloppenwijken en kijkt hoe de Afrikaners hier leven en wonen. Aan het begin zie je nog wel gewone stenen huisjes, maar als je meer naar binnen rijdt zie je de echt enorme armoede. Super kleine huisjes, gemaakt van stukken golfplaat en groepen mensen die op vuilnisbelten zoeken naar alles wat maar bruikbaar is. Duizenden mensen lopen daar over straat omdat de werkloosheid hier meer dan 60% is!

We zijn nog even langs de moeder van Lucas (de gids) gereden om gedag te zeggen en kwamen het huisje tegen van iemand die bij de laundry van Kololo werkt.
De enorme armoede maakte echt een enorm diepe indruk op me en ik voelde me echt schuldig dat ik net die zak marshmallows had gekocht.
Het vreemdste, maar ook het meest geweldige eigenlijk, was dat echt iedereen daar met een grote glimlach rondloopt en vrolijk naar je zwaait. Moeders met kindjes op hun rug gebonden en grote groepen scholieren in schooluniform gingen zelfs poseren met een lach zodat je een leuke foto kon maken. Ondanks de echt vreselijk erbarmelijke leefomstandigheden lijkt iedereen alsnog super gelukkig!

Na ruim een uur daar rondgereden te hebben en ontzettend veel indrukken gekregen vonden we het tijd om terug te gaan naar Kololo. Het was half 2 toen we er waren dus kon ik eigenlijk wel stoppen met werken. Toch ben ik voor de gezelligheid tot half 4 gebleven voordat ik naar mijn chalet ging. Even rustig aan gedaan en de heftige beelden van net verwerkt. Je ziet zoiets zo vaak op TV maar het doet echt wat met je als je het in het echt ziet. Wat een wereld van verschil!

Vanavond lekker vrij, als iedereen klaar is gaan we richting de huisjes van het personeel om gezellig te kletsen. Ik ben benieuwd.

Morgen horen jullie of het door is gegaan en hoe het was.

Slaap lekker en tot morgen!

Groetjes, Pat