Dag achtennegentig - Reisverslag uit Kaapstad, Zuid-Afrika van Patrick Bosmann - WaarBenJij.nu Dag achtennegentig - Reisverslag uit Kaapstad, Zuid-Afrika van Patrick Bosmann - WaarBenJij.nu

Dag achtennegentig

Door: Patrick

Blijf op de hoogte en volg Patrick

16 Mei 2008 | Zuid-Afrika, Kaapstad

Alle hens aan dek! De boot vertrekt uit het waterfront richting Robben Island! Het is kwart voor elf, tijd om in te stappen en te vertrekken. Ik was ruim op tijd van huis vertrokken en kon eerst nog een kopje koffie drinken op een terrasje in de zon maar moest me vooralsnog haasten om de boot te halen doordat ik de tijd was verloren.
Natuurlijk had dit haasten weinig zin, ik was er om 10 voor elf in plaats van kwart voor maar door de lange rij van mensen die allemaal gewacht hadden op mooi weer vertrokken we pas een kwartier na elf uur.

De vaart duurde slechts twintig minuten, de afstand is immers ook maar net over de 7 kilometer, maar er leek geen einde aan te komen. De ruige klotsende golven en de harde wind maakte het voor mij een duizelingwekkende tocht en de zeeziekte begon al aardig op te spelen. Gelukkig waren we snel weer aan land en kon ik weer rustig bijkomen.

We kwamen daar aan en het was allemaal veel commerciëler ingesteld dan ik had verwacht. We werden in groepen verdeeld, kregen een gids toegewezen en stapten in een grote touringbus die ons rondreed over het eiland en ondertussen dingen vertelde over het heden en verleden van het eiland. Later stapten we uit om het gevangenisblok waarin Nelson Mandela persoonlijk gevangen heeft gezeten, evenals de gids die ons vanaf daar rond leidde. Hij was één van de actievoerders tegen de apartheid en is daarvoor opgepakt. Bijna 6 jaar heeft hij in de gevangenis gezeten voor het droombeeld wat hij nastreefde. Een behoorlijk lange tijd maar slechts een schijntje van de 27 jaar van Mandela.
We kregen zelfs de gevangenis zelf te zien waar hij al die jaren in vast heeft gezeten en het vloerkleedje waarop hij sliep. Ik begon me al een echte ramptoerist te voelen, maar het was desondanks wel erg interessant en ingrijpend.

Aan het eind van de rondleiding hadden we nog een kwartier de tijd om in de curio winkel rond te neuzen voordat de boot vertrok. Al snel stond er een lange rij en om 2 uur, de tijd dat de boot vertrok, was ik eindelijk aan de beurt om mijn boek over de Zuid Afrikaanse culturele en politieke geschiedenis af te rekenen. De vrouw achter de balie vond het wel tijd om even een gesprek te voeren met een andere medewerker en besloot dat ik en nog wat andere mensen maar even moesten wachten. Ik moest opschieten dus riep, wellicht iets te boos, tegen de vrouw dat ze moest opschieten en ons moest helpen. Ja ja, ik begin de cultuur hier al aardig te snappen…

Gelukkig was de terugreis een stuk rustiger en hoe dichter we bij het vaste land kwamen, hoe mooier het weer werd. Boven het eiland hing een redelijk dichte mist met aardig wat wolken maar op het vaste land was hier weinig van te merken, hoewel de wind vrijwel gelijk was.
Om bijna drie uur zette ik weer voet op het vaste land, tijd om te lunchen. Nog een beetje duizelig van de klotsende oceaan bestelde ik een paar taco’s met, jawel, kip en tegen de tijd dat het er aan kwam, voelde ik me weer helemaal top!

Hierna ben ik nog even wat rond blijven hangen want op ieder pleintje was wel iets te zien. Dansgroepen, straat bandjes, showmannen, noem het zo gek maar op. Bovendien is het altijd leuk om langs de winkels te lopen hoewel ik ze zo onderhand wel ken dus het meest van de tijd heb ik lekker buiten gezeten tot het bijna zes uur was.
Om 6 uur had ik een afspraak bij S.K.I.N. een beauty spa waar ze alles afweten van lekkere massages geven. Ik kwam binnen en kon direct doorlopen naar boven waar ik opgewacht werd door de masseuse. Ik had echt zo’n typisch persoon verwacht waar iedereen bang voor is, zo’n Big Mama met dikke spierballen die je volledig bont en blauw kneedt, maar gelukkig was dat niet het geval.
Het uur vloog echt voorbij en voordat ik het door had was het al over. Wat was dat heerlijk zeg! Even bleef ik nog liggen voordat ik opstond, mijn ogen waren wazig, nog een beetje in dromenland denk ik. Toen begon ik toch maar naar mijn maag te luisteren, 7 uur geweest, tijd voor diner! Ik denk ook echt alleen maar aan eten hé…

Zoals al verteld ben ik vandaag, in plaats van gister, naar de ‘Atlantic Express’ gegaan, een restaurant dat in een oude treinwagon is gebouwd. Op de menukaart vond ik geen lekker voorgerecht staan en dus bestelde ik maar een hoofdgerecht als starter en daarna nog een hoofdgerecht als daadwerkelijk hoofdgerecht. Nou, dat vult goed maar poe, het was lekker!

Toen ik weer op mijn kamer terug kwam besefte ik pas echt dat dit alweer mijn laatste avond hier was en ik dus maar mijn tas moest gaan inpakken. Ik denk dat hij wel wat zwaarder is dan op de heenweg, gezien de souvenirs die ik heb gekocht, maar dat kan er nog wel bij.
Morgen uitchecken en dan richting vluchthaven rijden. De weg begint me nu behoorlijk logisch te worden dus dat zal wel goed komen.

Mijn boek begint nu behoorlijk spannend te worden, hij is bijna uit dus vanavond wordt verder een leesavondje, als ik niet in slaap val.

Tot morgen, waarschijnlijk weer ‘gewoon’ vanuit Kololo, Vaalwater, Limpopo!

  • 16 Mei 2008 - 22:31

    Ad Dominicus:

    Hoi Patrick,

    Jij bent geweest op een plaats die destijds nog werd bezet door de gevangene himself, Nelson Mandela. Toen ik in ZA was was het 1972-1974, volop apartheid dus! Ik weet niet hoe lang je daar nog verblijven zal, maar veel plezier & veel succes!

    Groeten van de Dominicussen uit Zutphen

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Patrick

Travelling the world, you can follow my adventures here!

Actief sinds 29 Jan. 2008
Verslag gelezen: 63
Totaal aantal bezoekers 46448

Voorgaande reizen:

05 Juni 2015 - 31 December 2015

Wereldreis 2015

07 Februari 2008 - 13 Juli 2008

Mijn eerste reis

Landen bezocht: