Dag drieennegentig

Volgens de weersverwachting die ik enkele dagen geleden bij het VVV had opgehaald zou het vandaag gaan regenen maar daar wilde ik bij het opstaan maar niet in geloven. De lucht was helder, geen greintje mist hoewel er wel een boel wolken te zien waren.
Als het droog zou blijven, zal dat wel goed uitkomen want doordat de skydive gister zo veel vertraging had door het weer, had ik het paardrijden op het strand naar vandaag verschoven. Ik stond weer lekker vroeg op, genoot van het ontbijt met een kopje koffie (geen oploskoffie maar echte filter koffie!) en daarna vertrok ik richting Kaapstad. Ik hoefde pas om half 4 in Noordhoek te zijn wat ongeveer een uur rijden van Cape Town gelegen ligt, dus ik had alle tijd om de stad te bekijken.

Allereerst ging ik naar de tafelberg om te kijken of hij geopend was. Ik ben nog steeds van plan om naar boven te gaan met de kabelbaan en weer naar beneden te abseilen maar helaas zat het weer me weer eens tegen. De tafelberg was gesloten voor bezoek wegens heftige windhozen en de verwachting van zware neerval. Helaas, dan maar weer naar het Victoria & Alfred Waterfront, beter bekend als het V&A waterfront waar ik in het onderhand bekende infopunt informatie heb aangevraagd over de stad. Er bleek een kasteel midden in het centrum van Kaapstad te liggen genaamd “Kasteel de goede hoop” wat tegenwoordig een museum is en dus ben ik daar heen gegaan. Naar mijn idee was het makkelijk te lopen maar de vrouw achter de balie raadde me toch aan met de auto te gaan. Dit was maar goed ook want het was inderdaad verder weg dan ik gedacht had.

Ik parkeerde de auto op de parkeerplaats, uiteraard plots in het midden en niet ergens netjes naast andere auto’s en keek rond waar het kasteel moest zijn. Één gebouw viel me duidelijk op, een groot oud pand wat later een bibliotheek bleek te zijn en niet hetgeen waar ik naar zocht. Ik besloot het maar aan iemand te vragen en het toeval bracht me bij de KFC naar binnen. De vrouw achter de balie wees me de weg en nu ik daar toch binnen was, toevallig rond lunchtijd, besloot ik maar meteen een gezonde maaltijd te nemen voordat ik aan de studie ging.

In het museum waren een boel dingen te zien over de tijd dat Jan van Riebeeck in Kaapstad aankwam en over de oorlogen die hier gevoerd zijn naar aanleiding van de bezettingen en wie de baas over het land mochten spelen. Foto’s maken was uiteraard ten strengste verboden maar die waren waarschijnlijk toch niet heel spectaculair geworden. Er was één eetzaal, op de tweede verdieping waar geen einde aan leek te komen. Ik geloof dat er wel 50 man naast elkaar konden zitten aan iedere kant van de tafel. In de lengte van die kamer hingen een boel schilderijen, allemaal origineel uit die tijd waar een paar echt mooie exemplaren tussen zaten. Helaas voor mij vielen die niet in het souvenir budget… Het grootste gedeelte van het museum was verder grasveld dus al vrij snel (ik geloof anderhalf uur) stond ik weer buiten de beveiligde muren.

Nog bijna 5 uur voordat ik op het strand moest zijn. Ik stapte de auto in en ging vast richting Noordhoek rijden want op de route ligt het dorpje Houtbaai wat misschien ook wel leuk is om te bezoeken. De route er naartoe was erg mooi door de mooie uitzichten die ik af en toe had vanuit de toppen van de heuvels zodat je de kleine wijken en dorpjes goed kon zien. Ik kwam daar aan en het leek net alsof er niets anders was dan huizen en bergen maar tot mijn verbazing was er wel een minuscuul klein VVV kantoortje wat betekent dat er toch iets te doen moet zijn.
Trots als de vrouw achter de balie was vermelde ze me dat er maar liefst 2 leuke dingen te doen waren, dus ik had zelfs nog een moeilijke keus te maken ook. Het eerste was om naar de haven van het dorp te gaan waar ik kon lunchen (2 lunches op een dag?) en vanuit daar een trip kon maken naar Seal Island. De naam zegt het al, dit is een eiland wat op één of andere manier volledig vol zit met zeehonden. De tweede optie was om naar een vogelparadijs te gaan genaamd ‘World of Birds’. Gezien de harde wind die op komst was en dus waarschijnlijk boottochten afgelast zouden worden ben ik voor optie twee gegaan. Net als in het museum kreeg ik ook hier studentenkorting en met volle moed en de camera in de aanslag ging ik naar binnen.

De meest vreemde, prachtige, snelle, lelijke en gevaarlijke vogels vanuit alle uithoeken van de wereld waren hier wel te vinden. Van de blauwe kraanvogel (nationale vogel van Zuid-Afrika) tot aan een Amerikaanse kaketoe, tientallen flamingo’s tot enkele buizerds of valken, ze hadden het allemaal!
Er was zelfs nog een apart gedeelte met andere diersoorten: apen. Ook hiervan hadden ze een boel soorten en maten en er was zelfs een apart hok wat je in kon gaan met kleine brutale aapjes die over je nek heen gaan lopen, spullen uit je zakken jatten en je haren gaan uitpluizen tijdens dat je rondloopt. Ééntje probeerde zelfs mijn fototoestel mee te nemen maar helaas voor hem was dat apparaat groter dan hijzelf en was het te zwaar om mee te nemen, zelfs nadat er versterking van 2 aapjes bij was gekomen.

Hierna ben ik nog even doorgelopen en onderweg nog struisvogels, een wilde big en nog veel meer gezien. Tegen half 3 keek ik op mijn horloge en schrok van hoe laat het al was. Ik wist niet precies hoe lang het nog rijden was dus ik moest zo onderhand wel weg. Om half 4 moest ik daar namelijk al zijn!

Ik vervolgde mijn weg die langer bleek te zijn dan verwacht. Hij liep langs prachtige routes dwars door de bergen en vlak langs de zee met afgronden van tientallen tot honderden meters wat een immens mooi uitzicht gaf. De regen was langzaam begonnen met vallen en ik vreesde al dat de avond anders zal verlopen dan gehoopt.
Ik kwam daar aan en het was gelukkig nog droog, later bleek dit slechts de stilte voor de storm te zijn. Toen we eenmaal op het paard zaten begon het zachtjes te regenen, maar niet hard genoeg om het niet door te laten gaan dus we liepen over de duinen naar het strand. Het was een vrij korte rit van ongeveer een kwartier maar door de heftige wind die opkwam leek het wel een uur te duren voordat we er waren. Zodra we op het strand aankwamen merkten we de gigantisch harde windvlagen pas echt op die vanuit de zee kwam overwaaien. Het was zelfs zo erg dat de paarden moeite hadden om te lopen en dus waren we noodgedwongen om om te keren. Helaas zijn we dus maar enkele minuten op het strand geweest maar de regen en wind werden zo erg dat het niet meer leuk of veilig was om te blijven. Een uur later stonden we dus weer in de stallen, doorweekt van de regen en de kleren vol met het zand wat constant omhoog was komen waaien. Echt zonde, maar het is niet anders.

Snel maar even een kopje koffie om op te warmen en nog even blijven kletsen met de mensen die daar werkten. Één van die mensen had geen vervoer terug en dus bood ik haar aan om haar even af te zetten, ze moest naar een parkeerplaats vlak in de buurt en met die regen is het veel prettiger om even met de auto te gaan natuurlijk. Toen ik daar weg reed was het al bijna donker en toen ik de hoofdweg op wilde gaan stond er een oude vrouw in de stromende regen te wachten op een lift. Nu ik toch bezig was, nam ik haar ook maar mee en bracht haar naar huis. Echt een aardige vrouw was dat, ze kwam van haar werk, ze is ‘nanny’! Daan vond ik haar wel echt een persoon voor. Ze was wel verbaasd dat ik niet uit Afrika kwam, normaal gesproken nemen toeristen nooit lifters mee… Ik dus wel.

Op de terugweg moest ik weer over dezelfde bergpas als op de heenweg maar nu was het mistig, regende het hard en was het donker. Bovendien was ik kletsnat van de regen en was koud omdat ik alleen nog een droog T-shirt had om aan te doen en dus ging de kachel hoog aan. Niet echt goed tegen het beslaan van de ruiten dus.
Rustig aan reed ik weer over de prachtige route waarvan je nu de dorpjes opgelicht kon zien door de duizenden kleine lampen in de diepe dalen van de berg.

Éénmaal aan de andere kant van de pas aangekomen was het al half 7 en begon de honger toch wel op te spelen. Ik zag een kleine pizzeria en twijfelde even of het wel veilig was om daar te gaan eten maar gezien dat mijn geld nu al aardig op begint te raken besloot ik toch maar naar binnen te gaan, immers, je weet maar nooit. Ik moet eerlijk zeggen, ik heb nog nooit zo’n lekkere pizza gehad en volledig voldaan rolde ik zowat weer naar buiten, klaar om verder te rijden naar huis.

Direct toen ik binnen kwam liet ik het bad weer vol lopen met warm water, eindelijk even opwarmen na deze koude avond! Daarna kroop ik direct in bed en tijdens het lezen viel ik in een diepe slaap. Mijn tassen waren nog niet gepakt voor de volgende ochtend voor het uit checken, maar dat komt morgen wel, nu eerst lekker slapen.