Dag honderdzevenentwintig en honderdachtentwintig

Olé, Olé, daar was ik weer, weer een dagje verder met een nieuw verhaal. Ook dit keer weer twee dagen in een, de belevenissen van de afgelopen dagen zijn nou ook weer niet heel opzienbarend.

Het lange weekend is begonnen en dat betekent zoals iedere keer weer dat Kololo volledig volgeboekt is. Vanmorgen had ik vrij, lekker uitslapen dacht ik dus. Helaas, om half acht komen de werkers aan om verder te bouwen aan de conferentiehal die pal achter mijn chalet wordt gebouwd (Zonde!!) Maar Noes, nu weet ik hoe jij je voelt met dat geboor en gehamer op de vroege morgen…
Omdat we volgeboekt zijn slaapt Arnoud enkele nachten bij mij op de kamer totdat we samen richting Krugerpark gaan. Daarna gaat hij weer terug naar Johannesburg en enkele dagen later naar Nederland, dus dan is er weer een huisje extra beschikbaar.

We bleven dus nog even liggen, op één of andere manier werd het al snel stil bij de bouw, maar als je eenmaal wakker bent sta je toch maar op. De werkers waren verdwenen, ze vonden dat ze na 9 uur wel mochten stoppen want vrijdag behoort immers tot het weekend, dan hoor je niet eens te werken. Die gekke Afrikaners…

Vrijwel alle gasten kwamen erg laat binnen, twee al om 10 uur maar de rest pas om 5 uur of zelfs pas om half 9. Daarna wilden ze uiteraard nog eten in het restaurant, het zal dus erg laat gaan worden. De rest van de gasten waren al uitgegeten toen zij binnen kwamen, het had voor mij weinig zin om dan te blijven gezien er al 5 man aan het werk waren in restaurant/keuken. Mooi zo, Nederland speelde over een kwartier, een perfectere timing kon haast niet!

Er maar even goed voor gaan zitten, drankje er bij en lui op de bank zakken. Toekijken hoe Nederland Frankrijk verpulverd met 4-1. Hoe heerlijk is dat?

Ook de volgende ochtend weer werden we luidruchtig wakker getimmerd door de werkers. Ofwel zaterdag vinden ze niet bij het weekend horen of ze moesten de achterstallige werkzaamheden van gister inhalen. In ieder geval, herrie maken konden ze opeens goed.

Na een poging gedaan te hebben om de herrie te negeren stonden we maar op om een wandeling richting de stilte te maken. Het is alweer een poos terug dat ik de benen had genomen dus het was heerlijk om even de natuur weer in te gaan. Tijdens het wandelen wat meer gelet op de sporen en de ‘dung’. Die begin ik allemaal al aardig te herkennen, als ik terug kom ben ik zowat een volleerd ranger. Nou ja, een klein beetje dan.

In de middag toen het werk begon was vrijwel iedereen al ingecheckt. Dat scheelt weer, maar er was nog een boel te doen. Allemaal mensen die verschillende drives en wandelingen wilden maken en nog een bijzondere extra activiteit. Een gast wilde zijn vriendin ten huwelijk vragen, zij moesten dus op een aparte walk, champagne klaarzetten op de trouwberg, bloemetjes strooien, maak het maar romantisch, en alles zonder dat zij iets door had. Gelukkig is dit allemaal gelukt en haar antwoord was volmondig JA. Uiteraard hoorde iedereen dit pas achteraf, op het momant supréme bleef niemand er bij staan, lijkt me logisch.

Tegen de avond kwamen de laatste gasten nog in, even voor zes als ik het me goed herinner. De zo onderhand standaard incheck procedure werd weer verricht en om zeven uur afgesproken in het restaurant net als met iedere gast. Er was vanavond een buffet, alle drukte tegelijk dus, maar wel enorm gezellig en een leuke sfeer om in te werken.
Er waren vooral veel gezinnen dus de kleine kinderen werden moe, tegen half 9 was iedereen alweer naar bed. Tijd genoeg dus om de wedstrijd Griekenland-Rusland te kijken. Helaas voor jou mam, het werd ‘Oche’ voor Griekenland en ‘NE’ voor rusland. Sorry voor de spelling, je weet wat ik bedoel.

Hierna zijn we beiden direct onder de wol gekropen. Nog twee nachtjes slapen en dan ga ik alweer naar het Krugerpark! En natuurlijk, niet te vergeten, morgen vaderdag!!