Dag honderddertig

Joepie, er was vanmorgen weer een georganiseerde wandeling om 7 uur dus er kon weer koffie worden gezet voor de gasten. Om zes uur ging dus vrolijk de wekker die mij uit mijn diepe schoonheidsslaapje deed ontwaken. Er is niets aan te doen, ik moest opstaan, dit hoort nu eenmaal bij de service. Ach, als ik eenmaal wakker ben is het ook allemaal wel oké…

Daarna kon ik weer voor een poosje receptionist spelen. Een boel gasten kwamen uitchecken, het weekend was voorbij en men moet weer aan het werk, zo gaat dat.

Tegen een uur of half elf kwam er een man van de verzekering. Hij kwam alle huisjes opmeten qua oppervlakte met kamers etc. Zo kon hij ook zien hoe groot het rieten dak is wat bepalend is voor de verzekering, een boel bla bla dus…
Ik ging hem helpen, hopende dat het sneller ging op die manier. Arnoud en ik meten: “drie meter 40” “twee dertig?” “nee, drie 40!” “Ooh drie 60?” “NEE!! 3400 millimeter!” Oooh…
Je raadt het al, dit duurde op deze manier wel langer dan een half uur. Om precies te zijn, in die tijd speelden we het voor elkaar om maar liefst één volledige chalet op papier te krijgen! Rond één uur moest Elize nog even wat van huis halen maar daarna, even voor twee, was iedereen toch echt klaar om te gaan!

Er stond ons alleen nog één verrassing te wachten, we moesten met een open bakkie reizen! Alle bagage achterin, inclusief Arnoud en ik, met de volle wind langs ons heen. Gelukkig scheen de zon warm en zaten we op een matje dus eigenlijk viel het wel mee.
Ik stond vanaf vertrek rechtop in de wagen, met mijn haren wapperend in de wind. Gemiddeld reden we zo’n 80 km/h over zandweg dus je kan wel voorstellen dat ik aan het einde van de zandweg mijn ogen volledig uitgedroogd had en de Sahara uit mijn gezicht kon vegen. Na het dorp toch maar gaan zitten. Drohe wors er bij (gedroogde worst) en een blikje cola, zonnetje er bij, en door rijden maar, het kon haast niet relaxter.

We kwamen aan op de “forever reserve” in Warmbath en checkten in, dit keer waren wij zelf de gast, best grappig. We werden met een auto naar ons replica huisje gebracht, een huiskamer, keuken, slaapkamer, toilet en badkamer met bad, best groot nog, helemaal prima!
Direct maar de zwembroek er bij, het was ruim vier uur geweest en de zon ging al bijna onder. Deze plek staat bekend om zijn warme zwembaden (11 stuks) dus daar moesten we nog wel even gebruik van maken!

We hadden beiden wel verwacht dat de buitenzwembaden warm zouden zijn, maar dit hadden we echt niet verwacht, het leek wel één groot bad van zo’n 30 graden! Heerlijk dus, maar tegen de tijd dat we er in sprongen ging de zon al aardig onder, de mensen liepen weg en de lucht werd kouder. Leuk toen we er uit kwamen, snel maar omkleden!
Helaas was de wildwaterbaan al gesloten, net als de glijbanen en de swimming darkroom, maar dat maakte niet uit, het was etenstijd.

We gingen naar de Spur, hetzelfde ketenrestaurant waar ik ook in Kaapstad heen was, voor mijn trouwe lezers wel bekend. Het was nog vroeg om te eten, eerst een grote schaal nacho’s met vlees en kaas (35 rand!!) en een uur later een heerlijke steak.

Tegen half acht gingen we terug naar onze bungalow, volledig rond gegeten en voldaan. Nog even rustig aandoen voordat het voetbal zou beginnen. Gezamenlijk Duitsland tegen joelen! Dat zal leuk aflopen, maar is niet interessant zijn om hier te vermelden…

Morgen vroeg gaan we de auto ophalen, en rijden we richting Kruger National Park. We verwachten uiteraard een stuk of 20 luipaarden, 10 olifanten en 15 leeuwen te zien met tussendoor nog een kudde buffels en neushoorns, afgewisseld door een familie hippo’s maar dat zal ik je pas kunnen vertellen zodra we daar zijn aangekomen!