Dag honderdtweeëndertig

Woensdag 18 Juni, vandaag is het de verjaardag van mijn meisje Noes. Een vreemd gevoel om er niet bij te zijn, maar ook dat hoort er helaas bij. Tevens is deze dag de eerste (en ook meteen laatste) volledige dag dat ik in de stad Phalaborwa zit, vlak aan de rand van het wereldberoemde natuur reservaat Kruger Park.
Dit park ten grootte van heel Nederland heeft tientallen grote lodges en nog eens honderden kleine redscamps die jaarlijks honderdduizenden toeristen trekken, waaronder nu dus ook Arnoud en ik.

Om zes uur ging de wekker, helaas voor mij was ik toen al ruim een uur wakker, maar vastberaden begonnen we aan ons ochtend ritueel. Even voor zeven zaten we aan een vlug ontbijt, we wilden geen tijd verspillen en zo snel mogelijk het park in om te kijken naar de prachtige natuur daar en de wilde dieren. In het KrugerPark is het toegestaan om met de eigen auto rond te rijden. Hierdoor kan je gaan waar je wil, er zo lang over doen als je zelf zin in hebt en zo lang blijven kijken tot je de foto’s hebt gemaakt die je wil.

We reden om half acht door de poort waar we onze reis begonnen. Eerst een stuk over de hoofdweg (asfalt, erg jammer maar wel comfortabel in onze VolksWagen Polo) en af en toe ook de zandwegen op waar minder andere auto’s rijden en de natuur ononderbroken te bewonderen is. Aan het begin zagen we erg weinig qua ‘bijzondere’ dieren, enkele groepen impala’s, zebra’s en koedoe’s, maar daar bleef het ook bij. Zelfs de bavianen hadden zich verscholen, ze hadden er geen zin in vandaag.

Na ongeveer 100 kilometer gereden te hebben sloeg alles om. We kwamen bij een grote rivier (die nu in de winter zo goed als droog staat) en daar liepen een stuk of zes nijlpaarden over het gras langs het water en een olifant stond zichzelf te wassen in hetzelfde beekje. Hier bleven we even een tijdje kijken, verwonderd door het mooie aanzicht, totdat de olifant wegliep en wij weer verder gingen rijden. Al snel daarna kwamen we nog meer ‘Loxodonta Africana’s tegen’ (de wetenschappelijke naar voor olifant, ze liepen over de weg met een stel ‘kleine’ baby’s. Zoals het Kruger typeert staat er dan al snel een groepje auto’s omheen maar toch konden we een goed zicht krijgen tot ze langzaam dieper het bos in sjokten.

Even verderop, achter in een open veldje, liepen plotseling meer dan honderd buffels in een lange stoet richting het zuiden. Bingo, dat is nummer vier van de ‘big five’ die ik op mijn lijstje kan afvinken. Over afvinken gesproken, hier in het Kruger hebben we een boekje gekregen met dieren die je hier kan zien met een aanvink hokje, we zijn vandaag al een behoorlijk eind gekomen!

Niet lang daarna toen we in een diep dal keken zagen we nog een witte neushoorn. Die zie je op Welgevonden (naast Kololo) erg veel in het gebied waar wij altijd komen, maar voor hier blijkt dat best bijzonder te zijn om ze te spotten. Na een lange tijd weinig meer gezien te hebben (behalve de onophoudelijk prachtige natuur) liep er langs de kant een prachtige gigantisch grote volwassen mannetjes Koedoe, met twee enorme horens zo groot als ik nog nooit had gezien! Prachtig!

We maakten onze ronde af en onderweg kwamen we nog meerdere malen olifanten tegen en nog een groepje buffels vlak langs de weg, dit keer dicht genoeg voor een goede foto gelukkig. Zelfs zagen we langs een drinkplaats een olifanten schedel liggen, met de huid en slurf er nog aan, alleen was de rest van het lichaam verdwenen!

Toen we weer terug kwamen bij de zelfde gate als waar we in waren gereden hadden we een toch van ruim 220 kilometer afgelegd. Een behoorlijke rit zal je zeggen, maar als je op de kaart kijkt is het slechts een heel klein cirkeltje in het midden van het gigantisch grote landschap. Nog lang niet alles gezien dus!

We kwamen om half vier weer terug op Sefapane lodge, we konden even snel de tassen in de kamer leggen, nieuwe spullen inpakken en even snel de e-mail nakijken voordat we er weer vandoor gingen. Er gingen een georganiseerde avond drive doen, in het Krugerpark, met een gids (met een groot .458 geweer over de schouder) op zoek naar nachtdieren.
Toen het nog net licht was zagen we op een grote afstand twee grote leeuwen, een mannetje en vrouwtje, liggend in het gras. We konden er via een speciaal pad naartoe waar je alleen in mag als ranger dus we hadden alle ruimte voor onszelf terwijl de toeristen op afstand moesten blijven.

Hierna nog even een drankje gedronken op een open veld. Ookal had de gids een geweer bij zich, het gaf toch wel een beetje de kriebels dat er ieder moment een luipaard of neushoorn de bosjes uit kon stormen, maar gelukkig is dat niet gebeurd. Later toen het echt donker begon te worden en de schijnwerpers te voorschijn kwamen, spotte we nog een jakhals en een wilde kat. Vooral de kat is erg zeldzaam om te zien dus het was wel erg gaaf om die te zien lopen!

Even voor acht uur waren we weer terug op de lodge en was het tijd voor diner. In het restaurant kregen we een tafel volgepakt met allerlei soorten Afrikaans eten, van boerewors tot gebraaie lam, milipap en sop. Klinkt lekker, vinden jullie ook niet?

Direct na het eten even Noes gebeld, die moest ik natuurlijk nog wel even spreken vandaag. Daarna naar bed want morgen moeten we extreem vroeg op en lang rijden. We beginnen de dag om 5 uur, dan gaan we naar het vliegveld waar we gaan opstijgen met ‘ultra light’ open vliegtuigjes die over het park gaan vliegen. Daarna reizen we af naar het volledige zuiden van het Krugerpark waar we de komende nachten zullen verblijven. Dit is een rit van 273 kilometer en met een tempo van maximaal 50km/h en regelmatig stoppen voor overstekend wild, zal het wel een behoorlijke rit gaan worden.
Hoe dit allemaal is verlopen en nog veel meer zal ik uiteraard morgen weer vertellen in een nieuw avontuur. Dus hopelijk, tot dan!

Groeten, Pat

En een extra verjaardagsknuffel voor Noes!