Dag honderddrieëndertig

Donderdag de 19e van Juni, weer een nieuwe reisdag, richting het verre zuiden van het Krugerpark dit keer. We begonnen de ochtend door om vijf uur op te staan. Een half uur daarvoor was ik alweer wakker, wat het is weet ik niet, maar ik weet wel dat het vermoeiend is, maar ook wel lekker. We hadden eerst nog een leuke activiteit in de planning voordat we op pad gingen, namelijk het vliegen in een ‘micro light’ vliegtuigje over het Krugerpark heen. We moesten daar om zes uur zijn dus als echte Hollanders waren we er om tien voor zes. Als echte Zuid-Afrikaners daarentegen was de ene piloot te laat en waren de vliegtuigjes nog niet gereed waardoor we pas om zeven uur de lucht in konden.

Ik zat in een volledig open vliegtuigje, recht achter de piloot, met twee zeilen als vleugels boven ons. Vanuit hier had ik alle kanten op een geweldig uitzicht maar het was wel enorm koud. Gelukkig was ik warm ingepakt en had ook nog een pilotenpak aan, dus echt koud heb ik het niet gehad.

Het viel me op dat zo’n ding binnen de vijftig meter kan opstijgen dus al snel zaten we in de lucht. Direct al een mooi uitzicht, en al snel zaten we boven het nationale natuurpark Kruger. We vlogen eerst richting en over een lange rivier, waar ontzettend veel hippo’s en krokodillen te zien waren. Later, toen we over het land gingen vliegen kwamen we een enorm grote groep olifanten tegen van wel veertig stuks bij elkaar. De dieren gaven totaal niets om dat we daar rondvlogen in tegenstelling tot een eerdere olifant die alleen liep die als een speer op de vlucht ging voor de enorme herrie die de gemotoriseerde kite waarin ik zat produceerde.

Verderop konden we ook nog buffels zien, een boel verschillende soorten bokken en veel van de natuur. Ook zijn we over een grote mijn gevlogen met een enorm afgravinggebied en over de plaatselijke golfclubs met veel actieve leden die niet door hadden dat er achter de bomen waar ze stonden een paar nijlpaarden stonden, een extreem gevaarlijk dier die een mens met gemak doormidden kan bijten zonder enkele reden.

Ruim vijftig minuten later landde we weer bij het kleine vliegveld en gingen we terug naar de lodge waar we verbleven. Echt super zo’n vliegtuigje en zeker met zo’n fantastisch uitzicht er bij zeg!

We aten ruimschoots ons ontbijt en checkten daarna uit. Nog even onze tas daarna inpakken en om 9 uur zaten we weer in de auto, op weg naar de zuiderpoort van Kruger, genaamd de Malelane gate, waar we in de buurt een overnachting hebben geboekt voor de komende twee nachten. Meng een rit van 280 kilometer, een maximale snelheid van 50km/h en regelmatig stoppen voor overstekend en wegversperrend wild, korte pauzes en pestende bavianen en je hebt een auto rit van ongeveer acht uur achter de rit.

Toch had ik niet het gevoel dat we zo lang onderweg waren, Onderweg zagen we echt ontzettend veel dieren, hippo’s, krokodillen, buffels, leeuwen, olifanten, neushoorns, cheeta, wildebees, impala’s, Kudu’s, en ga zo maar door. Ook een hele boel vogels zoals valken, adelaren, gieren, reigers en veel soorten klein gevogelte. Ook vandaag hebben we weer veel op ons check-boekje aan kunnen strepen maar helaas nog steeds geen luipaard, de 5e van de ‘big vife’ en de enige die ik nog niet heb gezien van dit stel. Er waren volgens de vele borden wel een boel luipaarden gezien maar uiteraard allemaal op plekken waar wij niet zijn geweest vandaag. Misschien morgen als we weer een lange drive gaan maken?

We kwamen aan bij de gate rond half vijf en waren vastberaden binnen enkele minuten op de lodge genaamd ‘Crocodile Kruger Safari Lodge’ aan te komen gezien de persoon bij wie we hadden geboekt had gezegd dat het vlak bij de uit/ingang was waar we naar buiten reden.

Helaas, nergens zagen we een lodge die er op leek, we hadden geen adres, geen telfoon nummer, het boekingskantoor nam niet op en niemand had ook nog maar ooit gehoord van deze plek. Daarbij mochten we nergens even op internet om iets op te zoeken omdat we geen gasten waren van die reservaten en dus waren we overgeleverd aan ons noodlot.

Gelukkig kwamen we nog een man tegen met enkele connecties. Hij belde wat rond en kreeg uiteindelijk een adres, telefoonnummer en routebeschrijving door. Alsnog een rit van ruim 40 kilometer in totaal, maar na enig zoeken hebben we het dan toch kunnen vinden.

We kwamen aan om half zeven, ze hadden al gedacht dat we niet meer kwamen opdagen maar toch waren we hartelijk welkom en konden we na een welkomstdrankje onze kamer op. Het gebouw waar we nu in zitten is een groot rond huis met twee verdiepingen, beneden een lounge, de keuken, toiletten etc. en boven de kamers. Onze kamer was net als de welkomsthal traditioneel Afrikaans en erg luxe. Tassen maar neerzetten en om zeven uur eten, handig zo’n all inclusive verblijf!